Իրանի և Միացյալ Նահանգների միջև բանակցությունների հինգերորդ փուլի ավարտից հետո Իրանի գլխավոր բանակցող, արտգործնախարար Աբբա Արաղչին հայտարարել է, որ «դա բանակցությունների ամենապրոֆեսիոնալ փուլերից մեկն էր»։ «Մենք անսասան ենք մեր դիրքորոշումներում։ Ամերիկյան կողմն այժմ հստակ պատկերացում ունի Իրանի դիրքորոշման վերաբերյալ»,- շեշտել է նա։               
 

Պայթ­յուն­ներ` նոր տար­վա շե­մին

Պայթ­յուն­ներ` նոր տար­վա շե­մին
10.01.2020 | 00:06
Եր­կու քսա­նի տա­րին մեկ­նար­կեց խիստ նշա­նա­յին. չնա­յած հան­գա­ման­քին, որ Թրամ­փի ու­ղեր­ձը խիստ «խա­ղա­ղա­սի­րա­կան» ստաց­վեց, նա պա­տե­րազմ «չհայ­տա­րա­րեց» Ի­րա­քում իր ռազ­մա­կա­յանն­նե­րին հար­վա­ծած Ի­րա­նին` Սո­լեյ­մա­նիի սպա­նու­թյան դի­մաց, այ­նու­հան­դերձ, պետք է հս­տա­կո­րեն ար­ձա­նագ­րել.
ա) ԱՄՆ-ը, գրե­թե ոս­կեր­չա­կան հաշ­վար­կով, ևս մեկ քայ­լով մո­տե­ցավ թի­րա­խին` Ի­րա­նը ցն­ցե­լու իր բաղ­ձա­լի նպա­տա­կին: Պլա­նա­վոր­ված էր այդ­քա­նը, ար­վեց այդ­քա­նը: Սո­լեյ­մա­նին չկա, ինչն ինք­նին նշա­նա­կում է` Մեր­ձա­վոր Արևել­քը զրկ­վեց նրա հզոր աչ­քից. նա էր վե­րահս­կո­ղու­թյան տակ պա­հում ողջ Մեր­ձա­վոր Արևել­քը։ Հո­գե­բա­նո­րեն տրոր­վեց Ի­րա­նը, քան­զի Ա­մա­նո­րը նա սկ­սեց սգով, վրե­ժի «ան­սահ­ման հրով բոր­բոք­ված» ու խե­լամ­տո­րեն չգ­նաց վա­բանկ` ոտ­նա­տակ տա­լու ա­մե­րի­կյան ռտազ­մա­բա­զա­նե­րը «Հզ­բո­լա­հի» և յուր մնա­ցյալ ար­բա­նյակ­նե­րի ձեռ­քով, ա­վե­լին` ռմ­բա­կո­ծե­լով այն ռազ­մա­բա­զան, ո­րը սպա­նել էր Սո­լեյ­մա­նիին, գի­տակ­ցա­բար մեծ վնաս­ներ չպատ­ճա­ռեց ԱՄՆ-ին:
բ) Շա­րու­նա­կա­կան քայ­լով` ԱՄՆ-ը տա­րա­ծաշր­ջա­նում ու­ժե­ղաց­րեց, ա­վե­լի ստույգ` թույլ տվեց ու­ժե­ղա­նա Թուր­քիան. թեև ա­ռա­ջին հա­յաց­քից թվում է, թե Ռու­սաս­տանն է անց­կաց­նում Թուր­քիա­յի հետ մեղ­րա­միս` ի դեմս Պու­տի­նի հետ բաց­ված «Թուր­քա­կան հոս­քի»։ (Չմո­ռա­նանք` Թուր­քիան ՆԱ­ՏՕ-ի ան­դամ է, և Ռու­սաս­տա­նի հետ Լի­բիա­յում ու Սի­րա­յում ու­նի լուրջ տա­րա­ձայ­նու­թյուն­ներ):
Բո­լոր դեպ­քե­րում և դա­սա­կան ա­ռու­մով` գայ­լե­րը կուշտ մնա­ցին, ոչ­խար­նե­րը` ողջ: Բայց սա ժա­մա­նա­կա­վոր դա­դար է: Հիբ­րի­դա­յին և տե­ղե­կատ­վա­կան պա­տե­րազմ­նե­րի ժա­մա­նակ դա­դար­ներ չկան: Բո­լոր դեպ­քե­րում, աշ­խար­հը խոր շունչ քա­շեց` եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յի­նի շե­մը չտ­րո­րե­լու առն­չու­թյամբ` սպա­սե­լով հա­ջորդ ցն­ցու­մին, ո­րը հաս­տա­տա­պես չի ու­շա­նա, քան­զի հա­մաշ­խար­հա­յին քվան­տա­յին ռե­զո­նան­սը ան­չափ մեծ ա­րա­գու­թյուն է ձեռք բե­րել, և հիբ­րի­դա­յին պա­տե­րազմ­նե­րում հաղ­թում են ա­րա­գա­շարժ­նե­րը:
Չանդ­րա­դառ­նանք հա­յաս­տա­նյան այս օ­րե­րի ան­ցու­դար­ձին, որ­պես­զի նաև չար­ձա­նագ­րենք «նոր» իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի` սա­րե­րի գլ­խից գեո­քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մա­սին խո­սե­լու դի­լե­տանտ ան­կա­րո­ղու­թյու­նը, ո­րը, ի դեպ, հենց այն­պես չէր` բաք-օ­ֆիս­նե­րից հս­տակ վե­րահ­սկ­վող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի մա­սով, այլ ժպ­տանք ու ևս մեկ ան­գամ բարձ­րա­ձայ­նենք` ա­հա թե ին­չու Հա­յաս­տա­նում տե­ղի ու­նե­ցավ հե­ղա­փո­խու­թյուն, ա­հա թե ին­չու էր սո­րո­սյան մե­քե­նան փոր­ձում պլաց­դարմ սար­քել թե՛ Հա­յաս­տա­նը, թե՛ Ադր­բե­ջա­նը. վեր­ջին­ներս «պետք» են Ի­րա­նի նկատ­մամբ կի­րառ­վե­լիք հա­ջորդ պատ­ժա­մի­ջոց­նե­րի ժա­մա­նակ ԱՄՆ-ին և Իս­րա­յե­լին օ­ժան­դա­կե­լու հա­մար:
ՈՒ մինչ աշ­խար­հը դիր­քա­վոր­վում է մեր տա­րա­ծա­շր­ջա­նում ըն­թա­ցող զար­գա­ցում­նե­րի մա­սով. Հա­յաս­տա­նի «նոր իշ­խա­նը» սա­րից ի­ջել ու «վեք­սա­լագ­րում» է լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը, այն է` չոր­րորդ իշ­խա­նու­թյան նկատ­մամբ իր քայ­լե­րը, ո­րով­հետև բո­լոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րից ա­մե­նաանհ­նա­զան­դը (դի­մա­կա­յող պե­տա­կան ա­պա­րատն առ ո­չինչ է անհ­նա­զանդ լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ու լրագ­րող­նե­րի հա­մե­մա­տու­թյամբ. ի­րա­կան դի­մա­կա­յու­թյունն ու մար­տե­րը նոր են սկս­վում), ա­մե­նավ­տան­գա­վո­րը, բառ ա­սե­լու ըն­դու­նա­կը, բե­րան­նե­րում շունչ ու­նե­ցո­ղը ԶԼՄ-ներն են, ո­րոնց նկատ­մամբ պայ­քարն սկս­վեց «էքս­տեռն»` դեռ դա­տա­կա­նի, ՍԴ-ի, Հրայր Թով­մա­սյա­նի նկատ­մամբ «լին­չը» չա­վարտ­ված: Սկս­վեց Ար­մեն Թա­վա­դյա­նի կա­լա­նա­վոր­մամբ, իսկ ա­ռա­ջի­կա տա­րին կհռ­չակ­վի լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րը օ­րեն­սդ­րո­րեն «կար­գա­վո­րե­լու» ժա­մա­նա­կա­հատ­ված, ո­րի ըն­թաց­քում չի բա­ցառ­վում մի շարք հե­ռուս­տաըն­կե­րու­թյուն­նե­րի լի­ցեն­զիա­նե­րի «օ­րեն­քով» դա­դա­րե­ցում:
Ճա­կա­տա­մար­տի կե­նաց-մա­հու փու­լը նոր է սկս­վում, և ար­դեն իսկ ժա­մա­նակն է իշ­խո­ղին իշ­խա­նու­թյան բե­րած դր­սի ու­ժե­րի հա­մար «թի­թեռ­ներ» նկա­րել` Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի նկատ­մամբ հպա­տա­կու­թյամբ, Ա­մուլ­սա­րի ճամ­փե­քի բաց­մամբ, հան­քի գոր­ծարկ­մամբ, Ղա­րա­բա­ղյան զար­գա­ցում­նե­րով, այն­տեղ տե­ղի ու­նե­նա­լիք ընտ­րու­թյուն­նե­րի «նույ­նա­կա­նաց­մամբ», բո­լոր ո­լորտ­նե­րում «մեկ կամ­քի» հաս­տատ­մամբ` որևէ բա­րո­յա­կան, մաս­նա­գի­տա­կան, մարդ­կա­յին պատ­նե­շի առջև կանգ չառ­նե­լով, չխ­նա­յե­լով ան­գամ յու­րա­յին­նե­րին, վաս­տակ ու­նե­ցող­նե­րին, ի­րեն ան­խոնջ ծա­ռա­յու­թյուն մա­տու­ցած­նե­րին, ինչ­պես, ա­սենք, իր մամ­լո խոս­նակ Վլա­դի­միր Կա­րա­պե­տյա­նի դեպ­քում ե­ղավ: Արդ հա­վաս­տենք բո­լոր դեպ­քե­րում. գոր­ծա­դիր իշ­խա­նու­թյան զավ­թու­մը փո­ղո­ցից տե­ղի ու­նե­ցավ խիստ սա­հուն, խոր­հր­դա­րա­նի զավ­թու­մը տե­ղի ու­նե­ցավ ո­րոշ «դան­դաղ­կո­տու­թյամբ», սա­կայն ան­վե­րա­պահ, եր­րորդ իշ­խա­նու­թյան զավթ­ման ժա­մա­նակ ո­չինչ չս­տաց­վեց` ոչ ՍԴ-ի, ոչ էլ դա­տա­րան­նե­րը շր­ջա­փա­կե­լու մա­սով: Իսկ չոր­րոդ իշ­խա­նու­թյու­նը չի զավթ­վե­լու ու մնա­լու է կո­կոր­դին: Ին­չու՞, այլ թեո­րիա է:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3006

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ